Na przełomie XVIII i XIX wieku w związku z stałym i systematycznym rozrastaniem się wsi Wisła Wielka coraz częściej dojrzewał zamysł utworzenia zupełnie niezależnej od Brzeźc jednostki parafialnej w Wiśle Wielkiej. Wnioskujemy o tym na podstawie działań jakie podjęli mieszkańcy Wisły Wielkiej już w początkach XIXw. Mianowicie około 1830r. wybudowali na terenie Wisły Wielkiej kaplicę pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej, która miała jednocześnie stanowić namiastkę przyszłego kościoła parafialnego.
Tylko raz do roku w niedzielę Trójcy Świętej proboszcz brzeski celebrował tu uroczystą mszę świętą dla upamiętnienia wezwania tej kaplicy. Plan zakładał aby najpierw wybudowano budynki sakralne w Wiśle Wielkiej, a następnie starano się o całkowite odłączenie od parafii Brzeźce i utworzenie nowej parafii. Przystępując do realizacji tego przedsięwzięcia w latach 1868-1869 wybudowano tu masywny, murowany z cegieł własnej roboty kościół. Posiadał przy tym następujące wymiary 14 m długości, 8 m szerokości i 7.8 m wysokości oraz konieczny inwentarz kościelny pozwalający na odprawianie w, nim nabożeństw. Na podstawie odnalezionego w wieży dokumentu wiemy, że budową tutejszego kościoła kierował Johan Jędrzej (ewangelik) oraz majster Johan Widloczyk ze Starej Wsi. Koszt budowy kościoła pokryli mieszkańcy kilku sąsiednich wsi oraz mieszkańcy Wisły Wielkiej. Jeśli chodzi, natomiast o jego pierwotny wystrój wewnętrzny to wiadomo jedynie, że ołtarz główny wyrzeźbił Jan Pudełek z Gołysza zaś ołtarze boczne: NMP Częstochowskiej i Św. Walentego ufundowali odpowiednio Andrzej Nowok i III Zakon Franciszkański. Obok ołtarzy ufundowano równocześnie dzwony. Jeden z nich ufundował ksiądz proboszcz z Brzeźc, drugi zaś zakupili sami parafianie w 1872r. Po zakończeniu wszelkich prac związanych z budową i wystrojem kościoła w 1870r. dokonano uroczystego poświęcenia nowo wybudowanej świątyni. W 1877r. poszerzono ją następnie o kaplicę z ołtarzem Matki Boskiej Piekarskiej autorstwa Folka z Pawłowic. Niewątpliwie wybudowanie kościoła w Wiśle Wielkiej nasiliło i przyspieszyło starania mieszkańców o utworzenie tu samodzielnej parafii poprzez jej wydzielenie z parafii brzeskiej. Początkowo zintensyfikowano jedynie liczbę nabożeństw jakie odprawiano w tutejszym kościele zaś wszelkiego rodzaju sakramentów udzielano nadal w kościele brzeskim, z którym kontakt był utrudniony. Parafian w Wiśle Wielkiej dzieliła, mianowicie od niego fatalna droga i odległość jaką należało każdorazowo przebyć udając się na nabożeństwa do Brzeźc. W początkach XX stulecia te dotąd mało istotne względy zaważyły no podjęciu pierwszych prób utworzenia w Wiśle Wielkiej samodzielnej parafii.
W 1904r. jak donosi rękopis nieznanego autorstwa dołączony do kroniki parafialnej, po nieudanych i wielokrotnych negocjacjach z proboszczem brzeskim, mieszkańcy Wisły Wielkiej po raz pierwszy wystosowali pismo do biskupa, z prośbą o wyodrębnienie z parafii brzeskiej parafii Wisła Wielka, motywując to nie tylko znacznym rozrostem Wisły Wielkiej, ale również tym, że z racji wystawienia kościoła istnieją dogodne ku temu warunki. Jednocześnie, wysłano petycję o podobnej treści do księcia pszczyńskiego. Niestety, starania mieszkańców Wisły Wielkiej odnośnie utworzenia odrębnej parafii nie przyniosły początkowo zamierzonych rezultatów.
Mieszkańcy Wisły Wielkiej długo wyczekiwali tego dnia. Otóż jak odnotowano w brzeskiej kronice cyt: „w miesiącach letnich 1925r. w czasie kilkutygodniowego urlopu wypoczynkowego księdza Franciszka Ruhnava zastępował go w administrowaniu ksiądz Wojciech Migdalski (administrator Filii Wisła Wielka podległy proboszczowi w Brzeźcach), który w porozumieniu z kompetentnymi władzami i mieszkańcami Wisły Wielkiej poczynił starania o utworzenie parafii Wisła Wielka. Parafia ta została utworzona 29 lipca 1925r. co bardzo uszczupliło parafię brzeską (...)". Wykorzystując, bowiem fakt nieobecności księdza proboszcza F. Ruhnavna, zagorzałego przeciwnika odłączenia Wisły Wielkiej od Brzeźc i utworzenia tu niezależnej parafii, ksiądz W. Migdalski wystosował do władz kościelnych w Katowicach specjalne pismo z prośbą o zgodę na powstanie w Wiśle Wielkiej odrębnej jednostki parafialnej. Ostatecznie dekretem z 29 lipca 1925r. podpisanym przez księdza biskupa Arkadiusza Lisieckiego doszło do utworzenia parafii Wisła Wielka na zasadzie wyodrębnienia jej z parafii Brzeźce. Jednocześnie na stanowisko proboszcza do nowo powstałej parafii liczącej około 1000 parafian oddelegowano księdza W. Migdalskiego, dotychczasowego jej administratora. Pierwsze lata funkcjonowania miejscowej parafii upłynęły pod znakiem tak działalności religijnej, jak i budowlanej. Z inicjatywy księdza W. Migdalskiego wybudowano plebanię, a w jej bezpośrednim sąsiedztwie założono ogród. Problem budowy plebanii był o tyle istotny , że ksiądz proboszcz W. Migdalski, z racji, iż parafia nie posiadała plebanii zmuszony był tymczasowo mieszkać w szkole. Plebanię wybudowano w 1926r. oddając równocześnie do użytku zabudowania gospodarcze, tj. stajnię i szopę. Łączny koszt budowy zamknął się kwotą 27 tysięcy zł polskich. Ksiądz W. Migdalski pełnił posługę duszpasterską w tutejszej parafii aż do roku 1934. Trudno dziś dokładnie ją scharakteryzować. Z pewnością polegała ona na odpowiednim zagospodarowaniu parafii tak aby mogła ona należycie spełniać swoje zadania.
Następcą księdza W. Migdalskiego był ksiądz A. Fołtyn, dotychczasowy duszpasterz polski w Londynie. Swoją posługę duszpasterską sprawował tu jedynie 5 tygodni. W 1934r. pracę duszpasterską w tutejszej parafii rozpoczął ksiądz Franciszek Dobrowolski. Przy parafii powstało Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej i Żeńskiej. Sam ksiądz szczegółowo opisuje pracę i działalność tego stowarzyszenia, akcentując głównie działania jakie podejmował w celu zaktywizowania miejscowej młodzieży. Jak sam pisze organizuje on dla członków tego stowarzyszenia rekolekcje zamknięte na koszt parafii, a nawet cyt: „pożyczał, im kajaki, rowery, szachy i pozwalał aby na sieni probostwa grali w ping-ponga". 18 kwietnia 1948r. ksiądz F. Dobrowolski opuścił tutejszą parafię i decyzją biskupa katowickiego został przeniesiony do sąsiedniej parafii w Łące.
W kwietniu 1948r. parafia została przekazana w ręce księdza Józefa Szymeczka. Trudno dziś oszacować dokładną liczbę parafian w momencie objęcia przez niego parafii w Wiśle Wielkiej. Dane statystyczne pozwalają nam jedynie przypuszczać, iż liczba ta wahała się w granicach 1200 parafian. 13 października 1949r. przeprowadzona tu została pierwsza powojenna wizytacja księdza biskupa Juliusza Bieńka, połączona z udzieleniem sakramentu bierzmowania.
Tymczasem stan miejscowych zabudowań sakralnych wymagał podjęcia kolejnych remontów. W latach 50-tych przystąpiono do gruntownego remontu kościoła parafialnego, obejmującego odnowienie stacji drogi krzyżowej i ołtarzy mocno zawilgoconych i uszkodzonych podczas II wojny światowej, które następnie po dokonaniu renowacji zostały ozłocone i co za tym idzie zyskały na swoim wyglądzie zewnętrznym. W tym samym czasie usunięto z kościoła stary i bezwartościowy obraz z wyobrażeniem św. Walentego, zastępując go obrazem św. Franciszka. Dokonano również renowacji dachu i naprawy organów, zakupionych niegdyś w Brzeźcach. Prace remontowo-konserwatorskie sfinalizowało ostatecznie poszerzenie cmentarza parafialnego. W 1960r. dotychczasowy proboszcz ks. Józef Szymeczek odszedł na emeryturę.
30 października 1960r. do parafii Wisła Wielka został skierowany ksiądz Jan Prus. Pracował on w tutejszej parafii aż do 1977r. Podobnie jak jego poprzednicy obok prac remontowych m. in. odnowienia salki katechetycznej i wnętrza kościoła, modernizacji sieci elektrycznej, położenia betonowych sufitów w wież. Kolejne zmiany personalne w parafii nastąpiły w 1977 r. wraz z objęciem stanowiska proboszcza przez księdza Henryka Scierkiego a dokładnie 14 sierpnia 1977r. Jego działalność duszpasterską cechowało wprowadzenie wielu nowinek religijnych, mających na celu udoskonalenie miejscowego życia religijnego m. in. poprzez każdorazowe rozpoczynanie nowego roku katechetycznego adoracją Najświętszego Sakramentu, wprowadzenie różańca klasowego, niedzielnej religii dla młodzieży, jak również zgodnie z zaleceniami wizytacyjnymi księdza biskupa Czesława Domina z 1980 r. utworzenie na terenie parafii poradni życia małżeńskiego oraz celebrowanie mszy św. poza kościołem, na ogół u ludzi obłożnie chorych. Dokonał również w czasie swojej posługi duszpasterskiej w Wiśle Wielkiej przebudowy wnętrza kościoła, tj. ołtarza głównego i ołtarzy bocznych, renowacji posadzki oraz odnowił jego elewację.
Od 28 marca 1996 r. parafią pw. Trójcy Świętej w Wiśle Wielkiej opiekuje się ksiądz proboszcz Edward Stawowski. Jego praca duszpasterska w tutejszej parafii, podobnie zresztą jak i jego poprzedników, jest dwutorowo. Z jednej strony jest to działalność czysto religijna, z drugiej zaś remontowo-budowlana. Do jego niewątpliwych zasług, w przeciągu, zaledwie dwóch lat pełnienia posługi duszpasterskiej w tutejszej parafii należy nowy wystrój zewnętrzny kościoła, uporządkowanie placu kościelnego oraz remont plebanii. Ponadto za zgodą tegoż księdza proboszcza zaadaptowano poprzez wykonanie niezbędnych prac budowlanych i wykończeniowych (m. in. wprowadzenie instalacji centralnego ogrzewania, kanalizacji, gazu i instalacji elektrycznej) pomieszczenie na potrzeby miejscowej szkoły podstawowej. Pomieszczenie to użytkowane jest nieodpłatnie na czas budowy nowej szkoły. Obecny proboszcz sprawuje także opiekę nad parafialnym cmentarzem, który jest położony nieopodal. W ostatnich latach przeprowadzono wymianę ogrodzenia oraz inne prace renowacyjne. W chwili obecnej nasza parafia liczy ok. 1600 katolików z pośród ok. 2050 mieszkańców.
